W co obecnie grasz?

[Vulc 2 238]

Myślę, że to nie Twój klimat, jeśli trzy podejścia nie dały rezultatu. Nic na siłę, gra się później jakoś specjalnie nie rozkręca. W sensie to nie jest ten typ gry. Spróbuj może z innym zestawem skilli, może bardziej podpasuje.

[Stjepan 2 478]

Przeszedłem AvP z automatów, na swojej konsolce, fajne doświadczenie, pamiętam jak w tą grę się grało na automatach za dzieciaka.  

 

[AndrzejTrg 2 840]

Ile żetonów poszło? 🙂

[Stjepan 2 478]

6 minut temu, AndrzejTrg napisał(a):

Ile żetonów poszło? 🙂

Całe zero.  Kiedyś to nie pamiętam ile kasy na tą grę przepalałem.  

[AndrzejTrg 2 840]

Tego u mnie w salonach nie było  Ja bardzie przewalałem kasę na MK2, Tekkena2 i Die Harda no i czasem Ultimate 11(co się powera  ładowało) i D&D. Czasem odpalałem Mame i próbowałem na jednym żetonie przechodzić czy to MS czy D&D ale do połowy dawałem radę, jedynie chyba co do teraz jestem w stanie przejść to Borysa czyli Violent Storma na jednym żetonie, no ale na padzie to taka średnia gra, gałki jednak brakuje   

[Jacob7 3]

Obecnie ogrywam stare tytuły, które mnie ominęły.

F.E.A.R, Max Payne, Thief Gold Edition, Battlefield 4.

[tgolik 574]

W dniu 15.07.2025 o 21:20, ghostdog napisał(a):

Nadal męczę Assassin's Creed Odyssey. Na liczniku mam 32h i lvl 33. Chyba już jestem w końcowych etapach głównego wątku, misje dodatkowe już sobie odpuściłem, podobnie jak czyszczenie warowni i pomniejszych punktów. Z jednej strony już mi się nie chce, ale mam jakiś dziwny przymus skończenia przynajmniej głównej fabuły. Pewnie zamknę przygodę w 40h.

Ja z kolei w Odyssey prawie nie ciągnę fabuły. Gram sobie w odbijanie posterunków. Grę ostatecznie porzuciłem, bo nienawidzę bitew morskich i wszelkiego sterowania okrętami.

Edytowane 18 Lipca przez tgolik

[aplause 7]

Skończyłem Persona 3 Reload, w zasadzie to zostało mi obejrzenie napisów końcowych. To była moja pierwsza gra z serii i bardzo spodobał mi się ten system, dzięki temu nawet grind w tartarusie był przyjemny..no i długi..na liczniku 120h i zajęło mi to 2 miesiące. Swoje minusy gra ma, ale zrobiła na mnie efekt wow i dała dużo radości. Teraz robię przerwę od jrpgów i dzisiaj wieczorem zaczynam Cyberpunk 2077. Pierwszy raz. Wreszcie zobaczę czy to taka dobra gra jak niektórzy mówią, czy to tylko była reklama ;-)

[Element Wojny 4 809]

2 godziny temu, aplause napisał(a):

Skończyłem Persona 3 Reload, w zasadzie to zostało mi obejrzenie napisów końcowych. To była moja pierwsza gra z serii i bardzo spodobał mi się ten system, dzięki temu nawet grind w tartarusie był przyjemny..no i długi..na liczniku 120h i zajęło mi to 2 miesiące. Swoje minusy gra ma, ale zrobiła na mnie efekt wow i dała dużo radości. Teraz robię przerwę od jrpgów i dzisiaj wieczorem zaczynam Cyberpunk 2077. Pierwszy raz. Wreszcie zobaczę czy to taka dobra gra jak niektórzy mówią, czy to tylko była reklama ;-)

Ogranie Cybera w obecnej wersji to będzie czysta przyjemność, zazdroszczę. W grudniu 2020r. tak fajnie nie było  

[ghostdog 948]

W dniu 17.07.2025 o 07:17, tgolik napisał(a):

Ja z kolei w Odyssey prawie nie ciągnę fabuły. Gram sobie w odbijanie posterunków. Grę ostatecznie porzuciłem, bo nienawidzę bitew morskich i wszelkiego sterowania okrętami.

A mi akurat pływanie statkiem całkiem się podoba, szczególnie że go rozbudowałem i niszę wszystko co mi się nawinie. System doświadczenia jest do kitu, nie lubię jak rywale i obszary rozwijają się razem ze mną. Zostawiłem sobie trochę misji pobocznych z początku gry, chcę je zaliczyć, a tam level przecinków tylko 1-2 punkty mniej niż mam aktualnie. Trochę to jest słabe rozwiązanie. Z jednej strony muszę levelować postać, bo główna misja jest 2-3 levele wyższa, z drugiej jak chcę poczuć siłę bohatera, to regiony z początkowej fazy gry, też są na zbliżonym poziomie.

[Harddrinkingman 83]

Zorientowałem się dzisiaj, że 2 dni temu ukończyłem "kampanię fabularną" Vessel of Hatred (do dzisiaj wydawało mi się, że to jeszcze nie był koniec) lol.

[PaVLo 952]

Po skończeniu świetnego Silent Hill 2, zabrałem się za Atomfall. Miała to być gra podobna do Fallout, ale coś nie pykło i zrobili coś odwrotnego. Najbardziej w grze przeszkadza mikro imwentarz.

 

Znajdujemy po czasie sporo sprzętu, ale nie ma na niego miejsca i trzeba wyrzucać (jest perk do łączenia broni, ale ciężko z rozwojem postaci, więc jeszcze nje idblokowany) lub szukać bunkra ze specjalnym pojemnikiem. Druga sprawa jeśli już nazbieramy parę fantów, to praktycznie nie ma na co ich wymieniać u handlarzy, mają czasem coś przydatnego, ale to sporadycznie.

 

W grze nie ma waluty, jest tylko handel wymienny, uzależniony od niewiadomej wartości, którą dopiero odkrywamy jak wrzucimy przedmiot do okienka wymiany. 

 

W grze jest mnóstwo notatek, które związane są z fabułą, zadaniami pobocznymi lub informacją o świecie. Na początku grałem bez znaczników, ale włączyłem je, bo jest zbyt dużo informacj i śladów do sprawdzenia, aby to ogarnąć i nie marnować czasu.

Gra oferuje ciekawy system dialogów, w którym lepiej pomyśleć nad pytaniem, bo łatwo można zamknąć sobje drogę do ciekawostek lub miejsc.

Powoli odkrywam obszary, gdzie zbyt szybko chciałem dojść i zwyczajnie jest za ciężko.

 

Oprawa graficzna na umiarkowanym poziomie. Nie mamy tutaj żadnych efektów RT czy PT, nie ma DLSS/FSR, ale bez tego gra chodzi płynnie, a GPU idzie na pół geizdka w 5k (ustawiłem 120% rozdzielczości). 

W grze natrafiam na nietypowe błędy, gdzie nie wczytują się tekstury niektórych obiektów jak wraki pokazdów, ściany czy wypełnienia doniczek. W grze jest też trochę nieprzetłumaczonych tekstów, ale na szczęście nie notatek.

 

Mimo wszystko chcę poznać historię i skończyć grę, bo mimo swoich wad, ma coś co codziennie mnie przyciąga przed ekran monitora.

[Stjepan 2 478]

Na konsolce przechodzę też Wolfenstaina 3D, wiecie jak to dziwne doświadczenie, ale przejdę 666 raz tego klasyka, od którego zaczęła się moja przygoda z PC.  

[Sheenek 331]

Koncze 3ci akt Black Myth Wukong, ale dla odpoczynku od ciaglych walk wczoraj naszlo mnie na Deus Ex Human Revolution, nie gralem w niego juz bardzo dlugo, wydaje mi sie ze na premiere przeszedlem a potem jeszcze bylo jakies podejscie.

Zaskakujaca po tych 14 latach gra dalej jest swietna, poprostu miazdzy klimatem.

[Vulc 2 238]

Oj miażdży, zwłaszcza muzyka. Całościowo to jedna z moich ulubionych serii, dwójka trochę słabsza, ale też daje radę.

[Element Wojny 4 809]

30 minut temu, Vulc napisał(a):

Oj miażdży, zwłaszcza muzyka. Całościowo to jedna z moich ulubionych serii, dwójka trochę słabsza, ale też daje radę.

Human Revolution tak naprawdę nie potrzebuje żadnej dwójki - bo opowiada swoją własną, w pełni zamkniętą historię. Dwójka tak naprawdę zaczyna się od tego... że kompletnie ignoruje finałowy wybór gracza z HR  

[Sheenek 331]

Przez sekunde myslalem Vulc ze piszesz o Invisible War 🤣

Ja dalej mam pewien sentyment do pierwszego Deusa, ale jednak w to na dzisiaj ciezko mi grac.

W sumie wczoraj przez chwile myslalem zeby wlasnie w Mankind zagrac dla piekna Pragi, ale jednak wygrala chec przypomnienia sobie HR.

Edytowane 20 Lipca przez Sheenek

[Vulc 2 238]

Nie nie, pisałem o nowożytnej serii, bo o niej była mowa.  Też mam sentyment do pierwszych odsłon, ale podobnie - nie czuję potrzeby ich ogrywania.

 

Generalnie mało, za mało jest produkcji w tych klimatach. Branża preferuje raczej klimaty fantasy w przypadku dużych projektów. Przynajmniej takie odnoszę wrażenie. Dlatego tak wyglądam wszystkiego co jest polane sosem sci-fi. A już tematyka argumentacji, wszczepów, jest mi szczególnie bliska, głównie z powodu książek.

 

[some1 552]

Dokupiłem drugi sezon Snowrunnera na promocji. Taplanie w błocku wciąga. 

 

[galakty 3 535]

Mnie jakoś ta gra kompletnie znużyła, ale ja od Spintires grywałem więc się przejadło. Kariera to za mało żeby mnie wciągnąć, szkoda że wersja VR jest tylko mobilnie a nie na PC -.- 

[Sheenek 331]

23 godziny temu, Vulc napisał(a):

 A już tematyka argumentacji, wszczepów, jest mi szczególnie bliska, głównie z powodu książek.

Jaka jest najlepsza ksiazka w tym gatunku wg ciebie?

[Vulc 2 238]

Jak dla mnie, zdecydowanie William Gibson i Trylogia Ciągu - Neuromancer, Mona Liza Turbo, Graf Zero. Z nieco lżejszych masz Altered Carbon w detektywistycznych klimatach, z moich ulubionych - Zamieć Stephensona. 

[Lypton 970]

Dying Light 2 jest równie przyjemnym grajdełkiem jak jedynka. Parkurowe latanie po mieście i tłuczenie zombiaków, nocne spierdalanko i buszowanie po noclegowniach truposzy - to mi chyba nigdy się nie znudzi. 

 

A żeby dojebać klimatem na maksa, na pocketbooka wjechała czwarta część cyklu Szczury Wrocławia Roberta J. Szmidta.

 

https://lubimyczytac.pl/ksiazka/5104060/dzielnica

[Element Wojny 4 809]

Like A Dragon: Infinite Wealth ukończony, wszystkie questy poboczne zrobione, na koncie 88h. 

 

Zwykle czekam na kolejne odsłony tej serii z ekscytacją. Tym razem jednak, mimo ogromnej zawartości i technicznego rozmachu, pozostaję z uczuciem ogromnego niedosytu. Jako wielki fan tego uniwersum, z pełnym przekrojem wcześniejszych tytułów za sobą, muszę przyznać, że Infinite Wealth to krok wstecz w kluczowym aspekcie: opowieści i prowadzeniu bohaterów.

 

Dostajemy tutaj nową lokację - Hawaje. Przepiękna, naprawdę odświeżająca i dodająca kolorytu całej serii. Coś, o co ta seria od dawna się prosiła. Design jest po prostu fantastyczny - chce się ją zwiedzać, eksplorować, przemierzać wzdłuż i wszerz, wchodzić do tych wszystkich sklepów, biegać po plaży i obijać przypadkowych mobków. Do tego, dostajemy też nieco odświeżone wersje Ijincho i Kamurocho, co jest zaskoczeniem - bo nie kojarzę innej gry z tej serii z aż 3-ema dużymi lokacjami w jednej odsłonie. Na osobne uznanie zasługuje system walki - jeszcze bardziej poprawiony względem Like A Dragon turowy system walki. Pozycjonowanie, kombinacje tag-team, mnóstwo różnych stylów walki - naprawdę chyba każdy fan serii znajdzie tutaj coś dla siebie. Gra oferuje również ogrom treści pobocznych: minigierki, aktywności społecznościowe, rozwijanie relacji z towarzyszami, karaoke, wyjścia na miasto. Dondoko Island – gra w grze w stylu Animal Crossing – choć mnie osobiście nie porwała, z pewnością znajdzie swoich fanów. Jeśli ktoś chce wycisnąć wszystko, co Infinite Wealth oferuje, z łatwością może tu spędzić ponad 200 godzin. Jak ktoś lubi socjalne motywy w stylu Persony 5, odnajdzie się tutaj bez problemu - rozmowy, drink-linki, mini misje poboczne - jest tego naprawdę sporo. Voice acting jak zwykle na wysokim poziomie. Nowa warstwa audio niespecjalnie się wyróżniała, ale mamy dostęp do dużej ilości tracków z poprzednich odsłon. Ogromny też plus za wprowadzenie Yamai'ego - świetna postać, świetna historia, fantastyczne nawiązania do wątków z lat 80-tych. Całkiem też fajnie pokazano, jak social media wpływają na nas i pojmowanie przez nas rzeczywistości. 

 

Problem pojawia się jednak tam, gdzie Like a Dragon zawsze miało najmocniejsze fundamenty – w fabule głównej. Poprzednia część przedstawiła nam Ichibana – nowego protagonistę, wyraźnie kontrastującego z poważnym i opanowanym Kiryu. Ichiban to postać z gatunku tych mniej rozgarniętych, uroczo głupkowatych, lojalnych na tyle ile się da i przewidywalnych aż do bólu. I to miało swój urok. Historia miała emocjonalną głębię, bohaterowie się rozwijali, a całość miała spójną strukturę. W Infinite Wealth ten balans zostaje zaburzony niemal od początku. Choć gra startuje z perspektywy Ichibana, bardzo szybko Kiryu wraca z „emerytury” i przejmuje główną rolę fabularną. Ichiban z czasem staje się postacią drugoplanową, a jego własna historia – bardzo szybko robi się rozczarowująco płytka. Przez kilka rozdziałów chodzi dosłownie od punktu A do B, poszukując różnych osób, a jego działania pozbawione są dynamiki czy emocjonalnego ciężaru. Towarzyszące mu postacie – z wyjątkiem Chi – są słabo rozpisane, a dialogi momentami męczą swoją rozwlekłością i brakiem większego sensu. Wątek relacji z Saeko został sprowadzony do banalnego, jednostronnego wręcz wątku romantycznego, pozbawionego jakiejkolwiek głębi czy celu. Sama Saeko została pozbawiona charakteru – po fajnym wprowadzeniu w LaD, nie ma tutaj już żadnej historii do opowiedzenia. Masa bezsensownych i zbędnych dialogów, nielogiczne rozwiązania fabularne, idiotyczne motywy śmierci pewnych postaci które zostają totalnie zmarnowane fabularnie, a ta urocza głupkowatość Ichibana z poprzedniej gry zaczyna się robić męcząca i irytująca, kiedy bohater podejmuje coraz głupsze decyzje. Podobnie rozczarowuje poboczny antagonista w wątku Ichibana – totalny kłamca, manipulant, psychol i sadysta - który chciał zamordować starszą panią i dziecko, który przez lata doprowadził tysiące ludzi do ruiny i bezdomności w ramach swojej zemsty, który w żadnym momencie nie wyraził nawet skruchy, nagle otrzymuje kompletnie niewiarygodny i źle napisany „redemption arc”. Całość sprawia wrażenie niedopracowanej i pozbawionej kierunku. Główny zaś antagonista z jego wątku jest tak fatalny, że wypada cały ten jego idiotyczny wątek jedynie pominąć milczeniem. Fatalnie wypada też ten udawany angielski dubbing na Hawajach - według RGG połowa mieszkańców Hawajów albo zna japoński, albo mówi po angielsku z japońskim akcentem. 

 

Z drugiej strony mamy Kiryu – i tutaj gra wyraźnie zmienia ton. Jego historia to właściwie kontynuacja Gaidena oraz poprzednich części z jego udziałem. Powraca mnóstwo postaci i wątków z przeszłości – tak intensywnie, że osoby nieznające wcześniejszych tytułów po prostu się w tym pogubią. Dwa rozdziały gry to wręcz hołd dla starego lore, wymagający od gracza ogromnej wiedzy o uniwersum. Nawet dla fana, takiego jak ja, momentami było to zbyt nachalne – choć przyznaję, że niektóre powroty są bardzo mocne i niespodziewane, a sceny emocjonalne robią duże wrażenie. Ale tu też jest sporo błędów natury narracyjnej - twórcy już nawet nie udają, że wszyscy już wiedzą, że Kiryu żyje, ale oczywiście ta informacja nie dociera do najważniejszych osób, które chciałyby się o tym dowiedzieć. Nagle nikt z nich nie ogląda TV, nie słucha wiadomości, nie przegląda neta, nie używa komórki. Jakaś abstrakcja. A i tak największym problemem jest tutaj zakończenie. Zarówno wątek Kiryu, jak i Ichibana urywa się nagle, bez kulminacji (do której wyraźnie dąży!), bez emocjonalnego spełnienia. Wiele postaci znika bez słowa, wątki pozostają bez puenty, a pojawiające się napisy końcowe zostawiają gracza z uczuciem pustki. Jeszcze nigdy żadne zakończenie gry z tej serii, nie pozostawiło mnie tak obojętnym na to, co zobaczyłem.

 

Mam wrażenie, że twórcy – być może wypaleni, być może pozbawieni wizji ojca serii Nagoshiego, który odszedł po Lost Judgment – po prostu dotrali do ściany i nie wiedzą co dalej. Dogonili obecne czasy, brakuje świeżych pomysłów na fabułę, motywy Yakuzowe już się pokończyły, a odgrzewanie starych kotletów działa już coraz słabiej. Sprzedaż Infinite Wealth była znacznie niższa niż LaD, a ostatni spin-off z Majimą w roli głównej miał tak słaby odbiór, że po pięciu miesiącach trafił do przeceny o 70%. Dodatkowo seria Judgment stoi pod znakiem zapytania z powodu problemów z wizerunkiem głównego aktora. Może dlatego RGG idzie w nowe IP, które zadebiutuje w przyszłym roku – Stranger Than Heaven – które będzie się dziać w latach 1915-1943 – co daje im ogromną przestrzeń na kontynuacje.  

 

Jako fan, jestem rozczarowany. Dla mnie te gry zawsze były o emocjach, relacjach i opowieści – a dopiero potem o walce i wszystkim innym. Tym razem najważniejszy element zawiódł. Za rewelacyjny system walki, za Hawaje, za Yamai i bardzo sentymentalne motywy w wątku Kiryu - mogę dać 7/10. Ale za fabułę główną Ichibana i rozpisanie wielu wątków i postaci – nie dam nic, bo ocena byłaby zbyt niska.

 

Edytowane 23 Lipca przez Element Wojny

[Barosz 51]

Ja nadal kończę ni no kuni 2 już mam około 34 godzin i już mi szkoda, że muszę jechać do roboty bo pc nie mogę że sobą wziąć. Nie spodziewałem się że taka niszowa chyba w Europie gra zrobi na mnie takie wrażenie idealny mix kilku gatunków gier udało im się to świetnie.

 

Ale szukam coś na switcha PS4/5 w podobnym klimacie tj. jrpg ale z systemem walki lekko zręcznościowym (jakieś uniki coś) i przede wszystkim nie turowym systemem walki. 

Niestety nic nie znalazłem podobnego do ni no kuni więc :

 

Patrzyłem serie YS - wydaje się być ok ale już raz się odbiłem i sprzedałem.

 

Tales of arise grafa piękna i walka dynamiczna i lekko się napaliłem

 

Sword art online hollow realization - po prostu walka nie Turowa, ale nigdy się nie spotkałem z tym tytułem i kojarzy mi się że wiecznie jest na promocji na e-shopie

 

Fire emblem warriors three hopes - grałem tylko na GBA ale walka też wydaje się fajna.

 

Może wy znacie jakieś mało znane perełki które by spełniały te kryteria ? 

PS xenoblade czeka na inne czasy